Sevgilimden 2 gün ayrı kalmaya dayanamazken 5 gece 6 günlük bir tatil ayrılığımız söz konusu şimdi. 1 günü gitti. Kaldı geriye... hesaplayın işte. Bana sorduğunuzda saatler, dakikalar, saniyeler giriyor hesabın içine. İşler de karışıyor böylelikle.
Sanki ömrüm boyunca diğer yarımı aramışım da sevgilim hayatıma girince tamamlanmışım gibi bir duygu içindeyim. Daha önce inanmadığım ve hakkında atıp tuttuğum o "yüce aşk"un huzurunda Aşk'ın kendisinden özür diliyorum. şu an aşka tapıyorum. Sevmeyi bildiğimi, sevilmeyi de tattığımı sanıyordum. Halbuki nasıl büyük bir yanılgı içindeymişim. Geçmişimi de onun geçmişini de silemem ama ömrümüzün geri kalanını birlikte geçirmek mümkün. Sevmeyi yeni yeni öğreniyorum ve haliyle de bocalıyorum. Sevilmeyi de hazmetmeye çalışıyorum. Zira "seviyorum" diyen insanların "sevgi" anlayışlarının, niyetlerinin hangi yönde olduğu herkesçe biliniyor. İçimdeki iyi yanı ortaya çıkaran, karanlık tarafımı yerle bir eden o adamı seviyorum, ömrümün sonuna kadar da hayatımda olmasını istiyorum. Bunun için ne yapmam gerekiyorsa hepsini yapmaya hazırım... Belki de hiç olmadığı kadar eminim kendinden. İlk ve son defa bu kadar çok seviyorum. Ve bu sebeple de hayatımda ilk defa kaybetme korkusu yaşıyorum.
0 yorum:
Yorum Gönder